در تاریخ ۱۱ سپتامبر، ۲۰ سال پس از حملات ۱۱ سپتامبر 2001، طالبان یک جشن رسمی را در کاخ ریاست جمهوری کابل، پایتخت افغانستان برگزار کرد. محمد حسن آخوند، نخست وزیر دولت طالبان، پرچم سفید طالبان را برافراشت و پیروزی این گروه بر آمریکا را جشن گرفت. از دست دادن نمادها سخت بود. طالبان افراطی که دو دهه پیش توسط آمریکا سرنگون شده بود، حال به عرصه قدرت بازگشته است. اما قرار نبود چنین اتفاقی رخ دهد.
ست جی. جونز در مقاله ای برای یواس ای تودی نوشته است: «جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، در طول کمپین تبلیغاتی خود وعده داد که به درگیری نظامی آمریکا در افغانستان پایان دهد. در حالی که وی به وعده اش عمل کرد، آمریکا هزینه گزافی پرداخت کرد. خروج آمریکا از افغانستان به طور ضعیفی برنامه ریزی و اجرا شد. این خروج منجر به مرگ ۱۳ عضو نظامی آمریکا شد، دموکراسی در افغانستان از بین رفت، پیشرفتی که به سختی در حوزه حقوق زنان به دست آمده بود، نابود شد و تهدید تروریسم را از جانب القاعده، گروه افراطی، افزایش داد.
اهداف رئیس جمهور بایدن در افغانستان ستودنی است: این اهداف از خروج نیروهای آمریکایی از یک جنگی که وی غیرقابل فتح درنظر گرفت تا تغییر تمرکز آمریکا به رقابت با چین مربوط می شود. ما باید از آمریکا در مقابل قاطعیت فزاینده چین حمایت کنیم.
دولت آمریکا به برخی از اهدافش دست یافت. این دولت در تاریخ ۳۰ اوت با موفقیت تمام نیروهای نظامی آمریکا را از افغاستان خارج کرد. مقامات آمریکایی در حال کار کردن بر روی جزئیات استراتژی امنیت ملی و استراتژی دفاع ملی که به صورت رسمی تمرکز آمریکا را به منطقه هند-آرام جهت مقابله با چین تغییر می دهد، هستند.
مرگ دموکراسی
اما با این حال مسئله خروج از افغانستان یک شکست استراتژیک بود. در وهله اول، خروج شهروندان آمریکا و افغان یک شکست بود. تصاویر دردناک افغان ها که به دور سی-۱۷ های آمریکایی که در حال بلند شدن از فرودگاه بین المللی کابل بودند، ازدحام کرده بودند، جهان را تحت تاثیر قرار داد. این عکس ها و ویدئوها به اندازه عکس هایی که در طول خروج ننگین آمریکا از ویتنام در سال ۱۹۷۵ هنگام سقوط سایگون گرفته شد، عظیم و چشمگیر بود.
حتی به بدتر از این هم می توان اشاره کرد؛ گروه تروریستی داعش حمله ای وحشیانه را در فرودگاه کابل انجام داد که منجر به کشته شدن بیش از ۱۵۰ تن از جمله اعضای نظامی آمریکا شد. هیچ آمریکایی در درگیری افغانستان در طول ۱۸ ماه اخیر کشته نشده بود.
در وهله دوم، بازگشت افغانستان به دوران قرون وسطی، شهرت آمریکا را به عنوان نمادی از آزادی لکه دار کرد. به گفته خانه آزادی، یک سازمان غیردولتی مستقر در واشنگتن، دموکراسی با ۱۵ سال پیاپی کاهش آزادی بیان در جهان، متحمل خسارات سنگینی شده است. حال افغانستان آخرین قربانی است.
رهبران طالبان، از دموکراسی به عنوان اختراع فاسد غرب انتقاد می کنند. جای تعجب نیست که حامیان اصلی قدرت طالبان، چین و روسیه نسبت به مرگ دموکراسی در افغانستان نگاهی از روی کینه به آن داشته باشند.
حقوق زنان نیز از بین رفته است. زنان از شرکت در عرصه سیاست طالبان محروم شده اند و طالبان زنان و دختران را از حق تحصیل محروم کرده است.
در وهله سوم، خروج آمریکا از افغانستان بستر احیای تروریسم را فراهم کرد. همانطور که رئیس جمهور بایدن توضیح داد، تنها منفعت آمریکا در افغانستان جلوگیری از حمله تروریستی در خاک آمریکا است. اما مسئله خروج شرایط لازم را برای احیای مجدد تروریسم فراهم کرده است.
طالبان هزاران عامل القاعده و دیگر جنگجویان را از زندان های بگرام، کابل و قندهار آزاد کرد. سپس طالبان سراج الدین حقانی را به عنوان اولین وزیر داخلی (کشور) خود منصوب کرد. یک تروریست معرفی شده توسط آمریکا با ارتباط نزدیک با القاعده؛ این اطمینان بخش نیست.
نمایندگان وزارت اطلاعات آمریکا اکنون القاعده و داعش را از این جهت که می توانند حملاتی را بیرون از افغانستان در سال ۲۰۲۲ انجام دهند، ارزیابی می کنند. نتیجه این ارزیابی قابل پیش بینی است. طالبان و القاعده از روابط شخصی طولانی مدت خود، ازدواج با افراد و ملل مختلف و ایدئولوژی های همدلانه راضی هستند. رهبران القاعده از زمان روی کار آمدن طالبان متعهد شده اند که نسبت به رهبران این گروه وفادار باشند.
طالبان هم چنین روابطی با سایر گروه های تروریستی مثل تحریک طالبان پاکستان، جیش محمد و لشکر طیبه دارد.
بازگشت ترور
گروه تروریستی داعش در حال بازگشت است. در تاریخ ۲ نوامبر، افراد مسلح داعش، بیمارستان نظامی سردار محمد داوود خان را مورد حمله قرار دادند و دست کم ۲۵ تن کشته و بیش از ۱۲ نفر زخمی شدند.
داعش توسط برخی از اعضای سرویس اطلاعاتی و ارتش دولت قبلی، که توسط آمریکا آموزش دیده بودند، تقویت هم شده است.
در پاسخ به چالش های تروریستی، مقامات آمریکایی استدلال می کنند که آن ها می توانند کمپینی تحت عنوان بر فراز افق مثل عراق، سوریه، لیبی، سومالی و یمن را تشکیل دهند. اما این مقایسه در این جا صدق نمی کند. برخلاف آن کمپین ها، آمریکا شرکای محلی در افغانستان ندارد.
متاسفانه ما قبلا چنین فیلمی را تماشا کرده ایم. در تاریخ ۱۵ فوریه ۱۹۸۹، آخرین نیروهای شوروی از افغانستان به ازبکستان رفتند. اما خروج منظم و با برنامه ای بود. اما با این حال، یک جنگ داخلی فزاینده به سرعت آغاز شد و افغانستان به پناهگاهی برای گروه های تروریستی تبدیل شد.
آینده افغانستان ترسناک و ناگوار به نظر می رسد.»
انتهای پیام
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/24410
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
